شیوع چاقی و ارتباط آن با برخی جنبه های شیوه ی زندگی در کارکنان مرد دانشگاه جندی شاپور اهواز در سال ۱۳۸۴

مقدمه: چاقی و اضافه وزن زمینه ساز بسیاری از بیماری های مزمن هستند. با توجه به آمار رو به افزایش چاقی در افراد کم تحرک به ویژه کارکنان اداره ها، بررسی شیوع چاقی و ارتباط آن با شیوه ی زندگی جایگاه کلیدی در یافتن راه حل های مناسب دارد. مواد و روش ها: در این مطالعه 110 مرد شاغل در قسمت اداری سازمان مرکزی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز پرسشنامه هایی را شامل برخی جنبه های شیوه ی زندگی و شاخص های تن سنجی تکمیل کردند. متغیرهای تحقیق شامل نمایه ی توده ی بدن (bmi)، درصد چربی بدن، الگوی فعالیت بدنی، استعمال دخانیات و مصرف دارو بود. اندازه گیری چربی بدن با روش امپدانس بیوالکتریکی انجام شد. یافته ها: در این مطالعه میانگین سن افراد بررسی شده، 8/7±40 بود. 26% دارای اضافه وزن و 52% چاق بودند. فعالیت افراد در گروه های خیلی سبک، سبک، متوسط و سنگین به ترتیب 28%، 34%، 37% و 1% به دست آمد. بین سطح فعالیت بدنی با bmi، درصد چربی بدن و اندازه ی دور کمر ارتباط معکوس معنی دار وجود داشت (r پیرسون به ترتیب 31/0-، 32/0-، 34/0- و 001/0p< ). از کل افراد مورد بررسی، 95% با وسیله ی نقلیه ی شخصی یا عمومی در محل کار حاضر می شدند که بین نحوه ی حضور در محل کار، bmi و درصد چربی بدن ارتباط معنی داری وجود داشت (001/0p<). با افزایش سن افراد، bmi و درصد چربی بدن افزایش معنی داری پیدا کرد (05/0=r، 001/0p<). ارتباط معنی داری بین bmi با قومیت، سطح تحصیلات، کشیدن سیگار، مصرف قهوه و چای، طول ساعات کاری، ساعات خواب، مصرف دارو و مصرف صبحانه در جمعیت مورد مطالعه به دست نیامد. نتیجه گیری: با توجه به این که با کاهش سطح فعالیت بدنی و افزایش سن، bmi و درصد چربی بدن افزایش می یابد و با توجه به شیوع بالای چاقی در کارکنان دانشگاه توصیه می شود کارکنان نسبت به میزان انرژی دریافتی روزانه ی خود توجه بیشتری داشته، برنامه ی فعالیت منظمی برای خود تنظیم نمایند.